مطالعه پروتئین‌های سرطانی با نانوپلیمرها

محققان دانشگاه پردو موفق به ساخت پروتئین‌های خاصی شده‌اند که در مطالعه روش تشکیل سلول‌های سرطانی مورد نیاز هستند.

دابلو اندی تااو، استادیار بیوشیمی بیان داشت که این پروتئین‌های خاص فسفوپروتئین‌ها نامیده می‌شوند که می‌توانند مورد تحلیل قرار گرفته و بر این اساس راه‌هایی را برای ممانعت از فرایندهایی منجر به سرطان بیابیم. اما ابتدا باید این پروتئین‌ها را از دریایی از هزاران پروتئین به‌دام انداخت.

"تااو " توانست تا به‌روش به اسارت گرفتن، خانواده یون فلزی مبتنی بر پلیمر را توسعه دهد و به ثبت برساند و این نانوپلیمر مصنوعی پروتئین‌های و پپتیدهی که دارای فرایندی به نام فسفوریلاسیون هستند و در سرطان بسیار یافت می‌شوند را جدا کند. تکنیک به ثبت رسیده به تااو امکان می‌دهد تا این پروتئین‌ها را استخراج کند. کسب اطلاعات این پروتئین‌ها برای مطالعه نحوه مبارزه با فرایندهایی که سبب سرطان می‌شوند با اهمیت است.

یافته‌های این تحقیقات در آخرین شماره مجله پروتئومیکس مولکولی و سلولی با عنوان "پروتئین‌های هدف هزاران بار کمتر از سایر پروتئین‌ها هستند. مطالعه آنها بدون اینکه آنها را به‌دام بیندازیم مشکل است " منتشر شده است.
سلول‌های طبیعی رشد می‌کنند و درنهایت می‌میرند اما سلول‌های سرطانی به رشد خود ادامه می‌دهند و نمی‌میرند.

وی گفت: تصور می‌شود که فسفوریلاسیون که در آن نوعی از آنزیم به‌نام کیناز به یک پروتئین روی یک سلول متصل است- مسئول ایجاد سلول های سرطانی باشد.

نانوپلیمر این محقق محلول در آب است و دارای یون‌های تیتانیوم بر روی سطح خود است که با پروتئین‌ها و پپتیدهای فسفوریلازه موجود در محلول پیوند برقرار می‌کند. این پلیمر همچنین در یک گروه شیمیایی است که مجدد فعال می‌شود و به اجزای کوچک‌تر متصل می‌شود که به "تااو " امکان استخراج پلیمرها را می‌دهد.

تااو گفت: به محض اینکه نانوپلیمر را در محلول قرار دادید باید آنها را استخراج کنید به‌طوری که ما یک دسته روی پلیمر می‌گذاریم که می‌توانیم آن را بگیریم و از محلول خارج کنیم.

در تست‌های آزمایشگاهی، نانوپلیمر تااو و تکنیک استخراج دو بار پروتئین‌هایی به‌وسیله آنزیم موجود در سلول‌های لوسمی فسفوریلازه می‌شوند اما در سلول‌های سرطان سینه متاستازیک وجود ندارند را جدا کرد.

اکنون "تااو " به‌دنبال فرصتی است تا از پلیمر و تکنیک خود در سطح وسیع‌تری استفاده کند تا به توسعه داروهای جدید سرطان کمک کند.

وی گفت: این تکنیک مفید است و می‌توان از آن در ابعاد وسیع برای تحقیقات سرطان و بیماری‌های عفونی استفاده کرد.