دنیای پلیمر

دنیای پلیمر

دنیای پلیمر

دنیای پلیمر

رزین های وینیل در صنعت روکش

در صنعت روکش معمولاً رزین های وینیل اشاره به پلی وینیل استات و پلی وینیل کلراید دارند. امروزه پلی وینیل استات دررنگ های لاتکس داخلی و بیرونی کاربرد زیادی دارد. اغلب هموپلیمرهای وینیل استات که از طریق فرآیند امولسیون پلیمریزه می گردندبه تنهایی قادر به مجتمع بودن ذرات کلوئیدی لاتکس در دماهای معمولی در یک فیلم پیوسته نیستند.

  از اینرو اکثر امولسیون های پلی وینیل استات را که در صنعت رنگ مصرف می شوند با مونومر نرم کننده دیگری مانند دی بوتیل مالئات، ۲-اتیل هگزیل اکریلات، ۸- بوتیل اکریلات ، دی بوتیل فومارات، ایزودودسیل اکریلات، یا اتیل اکریلات به صورت کوپلیمر در می آورند. کوپلیمرهای وینیل استات اتیلن نیز که با پلیمریزاسیون تحت فشار تولید می شوند در رنگ ها مصرف می شوند. بالاخره برای کاهش دمای انتقال شیشه ای پلی وینیل استات استفاده از یک نر م کننده خارجی مانند دی بوتیل فتالات سفارش می شود. کلیه روش های فوق نه تنها پلیمر را نرم می کنند تا ذرات لاتکس در یک فیلم پیوسته به یکدیگر بپیوندند بلکه در فیلم انعطاف پذیری کافی ایجاد می کنندکه این خاصیت به ویژه در رنگ های خارجی ساختمان لازم است.
امولسیون های PVA c ارزان تر از امولسیون های اکریلیک هستند. به علاوه PVA c دوام و پایداری خیلی خوبی به رنگ می بخشد. خواص فوق موجب شده اند که PVA c به بخش اعظمی از بازار فروش رنگ های داخل و خارج ساختمانی راه یابد. یکی از مزایای کوپلیمرهای PVA c درمقایسه با ارکیلیک ها جذب رطوبت بیشتر می باشد. این امر به تنفس در داخل خانه کمک می کند. یکی از معایب رنگ های PVA c پایه لاتکس در مقایسه با اکریلیک ها مقاومت نسبتاً کم قلیایی آن ها در زمینه های بنائی می باشد که یان امر دوام آن ها را کاهش می دهد.
یک پلیمر وینیلی دیگر، پلی وینیل کلراید می باشد که از طریق یکی از چهار فرآیند پلیمریزاسیون توده ،محلول ، سوسپانسیون یا امولسیون تولید می گردد. اساساً کاربرد اصلی هموپلیمر PVC در صنعت روکش روکش های پودری در دماهای بالا می باشد. چون هموپلیمر فوق در اغلب حلال های رایج در ورکش های محلول حلالیت ضعیفی دارد و برای تشکیل یک فیلم پیوسته در دماهای معمولی و در کاربردهای رنگ لاتکس بسیار سخت هستند برای حل مسائل فوق معمولاً PVC را به صورت کوپلیمر با وینیل استات بکار می برند. توده گروه استات مانع جمع شدن ماکرو مولکول های پلیمری و سفت شدن آن ها می گردد(حالتی که در هموپلیمر PVC وجود دارد) بنابراین حلالیت آن را زیاد می کند. همچنین استات موجب افزایش قطبیت گشته و به سولواته شدن ان در بعضی از حلال ها کمک می کند. در کابردهای لاتکس مونومر نرمی مثل وینیل استات سفتی رزین را کاهش داده و موجب بهم پیوستگی ذرات در فیلم پیوسته به هنگام خشک شدن می گردد. در نتیجه کوپلیمرهای وینیل کلراید/وینیل استات (مثل سایر کوپلیمرهای وینیل کلراید) در کاربردهای روکش های محلول (مثل پوشش داخلی ظروف حلبی) و روکش لاتکس(مثل روکش کاغذ) مصرف زیادی دارند. انواع دیگری از این رزین ها که در صنعت روکش مصرف می شوندپلاستیزول و اورگانوزول ها هستند.
کوپلیمرهای غیر فعال وینیل کلراید که در دمای معمولی برای سطوح فلزی صاف بکار می روند ممکن است چسبندگی فیلمی زیاد نشان دهند با یان وجود این مسئله را می توان با استفاده از کوپلیمر وینیل کلراید با گروه های فعال ایجاد کننده چسبندگی حل نمود. همچنین اگردر فرمولبندی رنگ،رنگدانه ها و پایدار کننده های حرارتی مناسب مورد استفاده قرار نگیرند رزین های وینیل کلراید در دماهای بالا مستعد بی رنگ شدن خواهند بود.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد