پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس موفق به سنتز آزمایشگاهی نانوکامپوزیتهای هوشمند بر پایه پلیمر حافظه شکلی شدند. به گزارش سرویس پایاننامه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مهندس ساینا رضانژاد، دانشآموخته مهندسی پلیمر دانشگاه تربیت مدرس و مجری طرح خاطرنشان کرد: پلیمرهای حافظه شکلی از جمله مواد هوشمندی میباشند که توجه بسیاری را به خود جلب کردهاند.
در این مواد اثر حافظه
شکلی یا بازگشت از شکل موقت به شکل دائمی موجب بروز انرژی میشود که از این
انرژی میتوان در ساخت محرکها و ابزارهای پزشکی استفاده کرد.
وی تصریح کرد: بیشتر پلیمرهای حافظه شکلی، دارای مدول پایین و در نتیجه
نیروی بازیابی اندکی در مقایسه با آلیاژها و سرامیکهای حافظه شکلی هستند و
در صورتی که در مسیر بازیابی خود با محدودیت مواجه شوند نیروهای بازیابی
اندکی را نشان میدهند. درصدهای اندک تقویت کنندههای نانومتری ( 5 تا 10
درصد) تغییرات بارزی در خواص مکانیکی پلیمرهای حافظه شکل ایجاد کرده و این
مشکل را برطرف میکنند.
رضانژاد که در پروژه کارشناسی ارشد خود ضمن تحقیق و بررسی بر روی نانوکامپوزیتهای هوشمند بر پایه پلیمر حافظه شکلی، تاثیر افزودن نانوذرات خاک رس را بر تقویت خواص فیزیکی و مکانیکی، به ویژه نیروی بازیابی شکلی پلی اتیلن شبکهیی مورد بررسی قرار داده است، افزود: در این پژوهش ابتدا به بررسی کمی و عددی رفتار حافظه شکلی به صورت کششی بر روی یک نوار باریک پرداخته شده و در مرحله بعد با مدل سازی، نتایج به صورت کیفی تحلیل شدهاند.
یافتهها حاکی از آنست که نانو کامپوزیت ساخته شده دارای ساختاری میان لایهیی بوده و افزودن نانوذرات خاک رس افزایش چشمگیری در مدول و نیروی بازیابی ماتریس پلیمری ایجاد میکند.
رضانژاد در عین حال، کمبود دستگاه Tensile (دستگاه کشش با محفظه گرم کننده) و دستگاه DMA پیشرفته را عمدهترین مشکل خود در این پروژه عنوان کردند.
به گزارش ستاد ویژه توسعه فنآوری نانو، جزئیات تحقیقات این پایاننامه که با راهنمایی دکتر کوکبی انجام شده در مجله Polymer منتشر شده است.